Nieważne gdzie mieszkasz, jeśli jesteś niechcianym gościem na Ziemi.
Książka "Wykluczeni" Artura Domosławskiego to zbiorowy portret ludzi bez głosu i reprezentacji. Przegranych, poniewieranych i wydziedziczonych.
W Kolumbii milicyjne szwadrony śmierci mordują niewinnych młodych mężczyzn z dzielnic biedy, aby podnieść statystyki "wojny z terrorem" i otrzymać premie finansowe.
W Brazylii drobni sklepikarze zrzucają się na odstrzelenie "mętów" - bezdomnych dzieci, śpiących na schodach świątyni.
Na Okupowanych Terytoriach Palestyńskich wojsko utrudnia rdzennym mieszkańcom dostęp do wody i zakazuje gromadzenia deszczówki.
W dalekiej Mjanmie dokonuje się ciche ludobójstwo na ludzie Rohingja, o którym większość ludzi Zachodu nawet nie słyszała...Notes Artura Domosławskiego wypełniał się przez lata historiami strasznymi i niesamowitymi o przemocy i wykluczeniu. Razem z nim odwiedzamy miejsca odległe od siebie o tysiące kilometrów: Kolumbię, Brazylię, Meksyk, Palestynę, Egipt, Sudan Południowy, Kenię i Myanmar, za każdym razem poznając nowy sposób, w jaki - będąc człowiekiem w XXI wieku - można cierpieć i zadawać ból. Te historie - ułożone jedna przy drugiej - łączy, mimo pozornych różnic, intymna nić. Nieważne w jakim języku mówisz, jeśli jesteś "nagim życiem" w rękach tych, którzy mają władzę, możesz zginąć, zniknąć, zostać zepchniętym do roli “podczłowieka". Globalizacja i homogenizacja objęła nie tylko rynki finasowe, ale też biedę, rozpacz I śmierć.
W tej książce nie chodzi jednak tylko o przyglądanie się, o dreszcz przerażenia, a nawet o odruch empatii. Domosławski nie jest sentymentalny i nie pozwala na naiwną lekturę. Czy w historiach z tamtego świata nie odnajdziemy czasem naszych śladów? Czy w beztrosko zarysowanych granicach, pozornie odległych wojnach, wyciętych lasach, waśniach etnicznych nie odnajdziemy czasem tropu prowadzącego nas z powrotem do miast bezpiecznego, dostatniego i zadowolonego z siebie Zachodu? Do Warszawy, Krakowa, Gdańska, Wrocławia?Szczególnie zasmucające są przypadki, kiedy jedni wykluczeni wykluczają innych - jeszcze słabszych od siebie.
Artur Domosławski, fragment Wstępu
Artur Domosławski, autor słynnej na świat cały biografii Ryszarda Kapuścińskiego, postanowił kontynuować niedokończony trud swego bohatera, tak wnikliwie i pięknie w owej biografii przebadany i opisany. Tym razem odwiedził w naszym imieniu miliony wykluczonych z konsumpcyjnego jarmarku i - ku naszemu pouczeniu - opisał tych, którym żyć przypadło "z powietrza i łaski Boga“, "na obrzeżach świata dostatku“.
Zygmunt Bauman
Potrzebujemy tej książki i tego pisarza.
Lidia Ostałowska

Monika Jaruzelska dała się poznać czytelnikom jako wrażliwa obserwatorka. Jej kolejne książki pełne były trafnych spostrzeżeń, budziły duże emocje. "Zmiana" to opowieść o tym, że żyjemy w świecie ciągłych rewolucji, które przestaliśmy dostrzegać. Nasze życie, relacje, sposób porozumiewania się, a nawet stroje ulegają codziennym metamorfozom. Ma to swoje konsekwencje w obyczajowości, a przede wszystkim - w myśleniu. To też opowieść o intymnym odbiorze tego, co serwuje nam dynamika naszych czasów.

Nawet kiedy wydaje się nam, że coś jest stałe, musimy uwierzyć, iż jedyną pewną rzeczą w życiu jest zmiana.
Autorka konfrontuje swoje przemyślenia z czterema wybitnymi specjalistami: psychiatrą, medioznawcą, stoikiem i coachem.

Książka powstała na podstawie sławnego archiwum Jana Rodowicza - Anody, relacji żołnierzy batalionów, dokumentów, listów, pamiętników, konsultacji z matkami poległych. Autor prowadzi swych bohaterów - spadkobierców ideałów Kamieni na szaniec - przez barykady powstańcze od Woli poprzez Starówkę po Czerniaków. Spotykamy na kartach najsłynniejsze postaci Szarych Szeregów: Andrzeja Romockiego - Morro, Piotra Pomiana, Stanisława Leopolda, Czarnego Jasia - Wuttke, Krzysztofa Kamila Baczyńskiego.Iskry wydały epopeję druha Kamińskiego po raz pierwszy w roku 1957. Obecne wydanie wzbogacono unikatowymi zdjęciami bohaterów, a także wstępem Barbary Wachowicz.

Degeneracja mediów III RP, zwłaszcza tzw. całodobowych programów informacyjno-publicystycznych w telewizji i radiu, sięgnęła szczytu. To już w ogóle nie jest dziennikarstwo. To jest, jak ktoś celnie ujął, "przemysł przykrywkowy", którego pracownicy, czy to z głupoty i niekompetencji, czy z partyjnego zaangażowania, czy po prostu z powodu swej sprzedajności, zamiast informować opinię publiczną, odwracają jej uwagę od spraw ważnych.

Niepokorny zestaw felietonów dla każdego Polaka. Publicystyka ostra jak brzytwa.

Misja: reporter. KS. Adam Boniecki: Niezależnie od tego, czy Tadeusz Jagodziński pisał o tym, o czym chcieli przeczytać jego wydawcy, czy o tym, co sam uznał za ważne, zawsze pisał z pozycji tego, kto odkrywa, obserwuje, wciąż umie się dziwić i chce - a właściwie musi - opowiedzieć.Piotr Mucharski: Tadeusz uważał, ze jakkolwiek jesteśmy związani ze swoim partykularnym punktem widzenia, to media są po to, żeby uczynić cały świat widzialnym i słyszalnym. Czy raczej: udzielić mu głosu.Wojciech Jagielski: Ci, co go znali, mówią, że był idealistą. W Azji szukał czegoś, czego mu boleśnie brakowało w zachodnim świecie i życiu. Czegoś niewinnego, prawdziwego, szlachetnego, wzniosłego, doskonałego.Dariusz Rosiak: "Życie to chwila jawy między dwoma snami". Cytat z ulubionej sztuki Tadeusza, "Burzy" Szekspira, znalazł się na odwrocie jego zdjęcia rozdawanego podczas pogrzebu w 2013 roku. Ten wybór tekstów jest szczątkowym świadectwem chwili jawy. Tego, co najważniejsze, i tak nie da się wyrazić.Powyższy opis pochodzi od wydawcy.